Amonia glufozinato

Amonia glufozinato

Kemia strukturo de la
Amonia glufozinato

Alternativa(j) nomo(j)

Fosfinotricino
Amonia salo de amino-butano-fosfinata acido
Amonia amina butana hipofosfito

C₅H₉O₄PNH₄NH₂

Fizikaj proprecoj

Aspekto

Blanka kristala pulvoro

Molmaso

198.16 g mol⁻¹

Fandopunkto

205 °C (401 ℉; 478 K)

Bolpunkto

245 °C−305 °C
malkomponiĝas

Solvebleco

Akvo:1,370,000 ppm

Mortiga dozo (LD50)

1620 mg/kg (muso, buŝa)
4000 mg/kg (muso, intrahaŭta)

Sekurecaj Indikoj

Risko

R23/24/25

Sekureco

S2

Pridanĝeraj indikoj

Danĝero

Xn
Noca por la sano

GHS etikedigo de kemiaĵoj^[1]

GHS Damaĝo-piktogramo

GHS Signalvorto

Damaĝa substanco

GHS Deklaroj pri damaĝoj

H302, H311, H312, H318, H332, H360Fd, H373

GHS Deklaroj pri antaŭgardoj

P201, P280, P305+351+338, P308+313, P501

Escepte kiam indikitaj, datumoj estas prezentataj laŭ iliaj normaj kondiĉoj pri temperaturo kaj premo
(25 °C kaj 100 kPa)

Amonia glufozinato, glufozinato de amonio, aŭ C₅H₉O₄PNH₄NH₂ estas grandaspektra sistema herbicida salo, amonia derivaĵo el "glufozinato". Fosfinatricino neinversigeble inhibas "glutaminan ligazon", iu enzimo necesa por la estiĝo de "glutamino" kaj amonia maltoksiĝo. Apliko de fosfinatricino al plantoj kondukas al reduktiĝo de glutamino kaj altegaj amoniaj niveloj en histoj, ĉesigante fotosintezon kaj rezultante en plantomorto. Ĝi trovatas en multaj ne-selektivaj sistemaj herbicidoj.

Historio

La malkovro de la herbicidaj proprecoj de la fosfinatricino en la jardeko 1970 rezultis je ĝia apliko en multaj malsamaj komercaj herbicidoj. La ne-selektiva herbicidaj efikoj igas ĝin ideala por kontrolado de variaj fiherboj en hortikulturaj, kultivaj kaj agrikulturaj aplikoj.

Fosfinatricino kutime uzatas kiel herbicido laŭ tri situacioj:

Direktaj sprajoj por fiherbaj kontroladoj

Uzo kiel kolekto-sekigaĵo por plifaciligi la rakolton

Uzo de produkto genetike modifita por fosfinatricina-rezistaj rakoltoj.

Glufozinato ankaŭ klare elmontras iom da protektado kontraŭ pluraj planto-malsanoj, kaj same ĝi agas por mortigado de fungoj kaj bakterioj kiam aplikita.

Glufozinato-rezistaj produktoj estis unue komercitaj en kolzoleo, en 1995, kaj ekde tiam ĝi daŭre komerciĝas por aliaj rakoltoj samkiel maizo (1997), kotono (2004) kaj sojo (2011). Uzante la horizontan gentransiĝon (HGT) el la Streptomyces hygroscopicus aŭ la PAT-geno^[2] el la "Streptomyces viridochromeogenes", rikoltoj transformiĝas por rezisti al la herbicidaj proprecoj de la kemiaĵo.

La du genoj enkodigas alte homogenaj enzimoj "fosfinotricina acetil-transiĝazo" kiuj katalizas la n-acetiligon de la glufozinato, transformante ĝin en komponaĵon kiu ne inhibas la glutaminan ligazon. Uzo de HGT aŭ PAT genoj produktas tre alta nivelo da rezisto al la herbicido dum la tuta tempodaŭro de la plantovivo^[3].

Literaturo

T3DB
TheGoodScentsCompany
Alanwood.net
FarmChemicalsInternational
Mindfully.prg Arkivigite je 2016-03-05 per la retarkivo Wayback Machine
Caymanchem

Referencoj

↑ Bayer CropScience^{[rompita ligilo]}
↑ La PAT-geno aŭ Phosphine(Fosfina) Acetila Transigazo estas modifita geno el natura grundo-bakterio, kiu kalalizas konvertiĝon de la amonia glufozinato al produktoj ne toksaj.
↑ Herbicide-Resistant Crops: Agricultural, Economic, Environmental, Regulatory ..., Stephen O. Duke

Portalo pri Kemio

Ĉi tiu artikolo ankoraŭ estas ĝermo pri kemio.

Helpu al Vikipedio plilongigi ĝin. Se jam ekzistas alilingva samtema artikolo pli disvolvita, traduku kaj aldonu el ĝi (menciante la fonton).

[1] Bayer CropScience^{[rompita ligilo]}

[2] La PAT-geno aŭ Phosphine(Fosfina) Acetila Transigazo estas modifita geno el natura grundo-bakterio, kiu kalalizas konvertiĝon de la amonia glufozinato al produktoj ne toksaj.

[3] Herbicide-Resistant Crops: Agricultural, Economic, Environmental, Regulatory ..., Stephen O. Duke

[1]

[2]

[3]